De kluts kwijt…

Ken je dat, dat je in deze rare tijd af en toe de kluts kwijt bent? Dat je eigenlijk ook even de tijd kwijt bent? En dat je druk bent met vanalles, maar als iemand ’s avonds vraagt “hoe was jouw dag?” dat je jezelf oprecht afvraagt wat je ook al weer in hemelsnaam hebt uitgevoerd. Of dat je to do-lijst meer dan genoeg ‘to do’s’ bevat en dat je alleen al door er naar te kijken, verlamt.

In deze fase zit ik nu.

No worries, ik ben nog steeds vooral dat dartelende varkentje van een eerdere blog, maar wel eentje die ondanks al dat gedartel af en toe de kluts kwijt is. Het komt door de rare tijd waar we nu in zitten. En bij mij vooral, omdat ik a) geen idee heb hoe lang dit nog gaat duren en b) hoe het leven ná het Corona tijdperk eruit komt te zien. Dit brengt een hoop onzekerheden met zich mee die iets met me doen.

Voor alle duidelijkheid: mijn man en ik zijn gezond, we hebben een huis met een tuin, we kunnen naar buiten, we kunnen helaas onze ouders niet zien, maar ook die zijn gezond, er is voldoende wc-papier in huis, evenals handgel, er komt genoeg binnen om de hypotheek te betalen, dus onder aan de streep hebben we het prima.

Ik weet dat er meer dan genoeg mensen in een andere situatie zitten en hun steek ik dan ook graag een hart onder riem! Al heb ik af en toe sterk de drang om iedereen op de hele wereld te willen helpen, dit gaat me helaas niet lukken. Waar ik kan probeer ik een steentje bij te dragen en dat is fijn.

Het neemt echter niet weg dat je de kluts dan toch nog af en toe kwijt bent.

Ik merk dit gevoel ook bij mensen die geen baan hebben. Zelfs in ‘normale’ tijden weet je dan vaak niet hoe lang dit gaat duren en hoe je leven er op termijn uit gaat zien. Achteraf, als je weet dat het x-maanden heeft geduurd of dat er zicht is op een baan, dan ga je vaak met terugwerkende kracht de tijd opnieuw indelen en jezelf taken en een planning voorleggen die je toen had willen doen. Maar… “achteraf is mooi wonen”, zegt mijn man altijd. Oftewel hier heb je niet zoveel aan.

Ik kan op basis hiervan een heel betoog houden over leven in het nu, maar daar houd ik mezelf ook niet aan. Als het jou wel lukt, is dat heel mooi. Voor mij is het nu soms te overweldigend en denk ik ‘laat maar’.

Guilty pleasures                                                                  

Wat voor mij wel werkt, is om activiteiten te zoeken waarbij ik de tijd letterlijk vergeet en ondertussen ongemerkt de batterij weer oplaad om alle onzekerheden aan te kunnen. Dit raad ik de studenten die ik coach ook altijd aan om te doen. Wat zijn nu voor jou de dingen waar je blij van wordt? Beter gezegd: wat zijn jouw guilty pleasures? Jullie zijn nu vast benieuwd naar die van mij. Durf ik best te delen, doet me niks!

• Wandelen – ik was eigenlijk aan het trainen voor de Vierdaagse, maar loop nu lekker door;
• tuinieren – door letterlijk met mijn handen in de aarde te wroeten, vind ik rust;
• met garen en stof bezig zijn – mijn moeder en schoonmoeder hebben me aangestoken om zelf een vestje te breien, ik haak -net als Bobbi Eden- en ben bezig met het naaien van een zomerjurk;
• 1000-stukjes puzzels – en dan zonder voorbeeld, anders ben ik te snel klaar.

Al deze dingen vragen mijn concentratie op een andere manier en ik word alleen al blij als ik eraan denk dat ik iets van lijstje mag gaan doen. Het helpt ook om mijn to do-lijst gefixt te krijgen. Een aantal uren per dag ben ik namelijk met mijn bedrijf bezig. Al heb ik op dit moment als zzp-er met zonder werk géén idee wat ik ga doen, er komt altijd wel wat uit mijn handen. Daarna ga ik mijn hoofd leegmaken met één van mijn guilty pleasures.

Wat werkt voor jou?

Dit is wat voor mij werkt. Mijn studenten vraag ik altijd wat er voor hun werkt. Ergens tijdens een gesprek komt er namelijk altijd wel op tafel ‘dat 8 uur lang vacatures zoeken erg vermoeiend is, je door de bomen het bos niet meer ziet en het meestal niet echt bevredigend werkt’.

Samen maken we dan twee schema’s. In het eerste brengen we het energielevel in kaart: wanneer ben je op je best en wanneer niet zo. Op basis hiervan maken we dan een tweede schema. Bijvoorbeeld in de ochtend vacatures zoeken, ’s middags lekker niksen en ’s avonds nog LinkedIn bijwerken. Door je dag in kleine stukjes te hakken en te luisteren naar wat er bij jou past, worden de onzekerheden die je voelt niet weggenomen, maar kun je ze wel beter aan.

Én zorg ervoor dat er iemand is om je een schop onder je kont te geven! Jaaaa….. ik heb er ook eentje -mijn man- die me letterlijk buiten zet om te gaan wandelen als ik ei-gen-lijk niet zo’n zin heb, terwijl ik ook wel weet dat ik van dat dartelende varkentje langzaamaan in een slome big aan het veranderen ben en mijn kluts verstoppertje aan het spelen is. En jaha…, ik geef na mijn wandeltocht ruiterlijk toe dat het toch wel goed was om me naar buiten te sturen… en dat ik de kluts weer terug heb.

Dus note to you: wat werkt er voor jou om deze rare tijd of de periode ‘inbetween jobs’ door te komen?

Weet dat hoe jouw onzekerheden eruit zien: je kunt het!!! En als je toch een schop onder je kont nodig hebt: ik deel h’m met liefde aan je uit!

Stay safe en blijf gezond

PS. Ik ben nu wel toe aan één van mijn guilty pleasures…