De inzichten van een ‘wandelschoen’ en één van de 1354

Maandagmorgen half 10. Ik wil even wat berichtjes sturen via LinkedIn en irriteer me ineens mateloos aan mijn profielfoto. Dit is niet meer wie ik ben. Los van het feit dat de oude in Coronatijd genomen is en ik éígenlijk naar de kapper had gemoeten toen, destijds, wat niet kon. I know, ik ben de enige die dit ziet, maar da’s voldoende.

Dus, wat doe je dan nadat je net de planning voor de week hebt gemaakt: deze omgooien en als de wiedeweerga een nieuwe foto uploaden. 5 minuutjes werk.

Maar… als ik zo naar mijn samenvatting kijk, moet ik hier ook iets mee. Mijn studenten mopperen altijd dat deze te lang is. Vind ik ook. Hmmm inkorten dus. En ik heb onlangs geleerd dat ik geen ondernemer ben in de zin van ‘lees deze 6 tips en je harkt een startersbaan van 100k binnen’. Dit vraagt een andere aanpak, dus dit ook maar meteen meenemen. Poging 1: dit blog!

Wat als je grootste pijn in de weg er naartoe zit?

Oh… ik zie dat mijn laatste blog geschreven is begin juli. BEGIN JULI! Da’s al best lang geleden. Meine güte, toen dacht ik dat ik ‘de pijn’ gehad had in de voorbereiding van mijn 4Daagse avontuur 2023. Nou… wat ik toen niet wist, is dat er nog meer kwam, dat het 20km heeft geduurd en nog steeds niet opgelost is.

Oké, het bruist ineens van alle kanten dus mijn planning wordt vandaag eventjes wat anders. Eigenlijk staat er nu op het programma om een nieuwe training te ontwerpen, maar dat kan zometeen ook. Dit blog wordt mijn inspiratie! Ik voel het! Denk ik… haha.

Maar goed, om jullie niet te lang met de clifhanger te laten zitten of ik dit jaar ook weer de Via Gladiola heb gehaald…. Nee. Ik ben dit jaar één van 1354 die op dag 3 niet zijn gestart of uitgevallen.

Een compilatie van de 2023 editie

Dag 1 liep gesmeerd. Genoten onderweg, lekkere kletspraatjes, zonnetje erbij en ruim op tijd binnen. Ik had één klein blaartje en heb dit effe bij de blarenpost laten fixen. Oké, ik moest dik twee uur wachten, maar volgens de blarenprikmevrouw heb ik er verstandig aan gedaan om me te laten behandelen. “Weet je wat, ik tape je andere voet ook in en dan kan jou niks meer gebeuren die andere drie dagen” waren haar woorden. Dus vol goede moed werd ik ergens in de nacht van dinsdag op woensdag door Alwin bij de Wedren afgezet voor dag 2.

Dat liep ook weer gesmeerd. Tot pak h’m beet het 20 kilometerpunt. Ik voelde een ‘bultje’ onder de leukoplast en had weinig gevoel in mijn rechter dikke teen. Hmmm… als het hier maar bij blijft. Helaas was dit niet het geval en heb ik de laatste tien kilometer aan mezelf moeten toegeven dat het moment van stoppen was gekomen. In mijn hoofd noemde ik het “niet verstandig om nog te starten”, want van ‘stoppen’ of ‘uitvallen’, werd ik spontaan misselijk. Als ik eerlijk ben, wist ik het misschien ruim voor de start al wel, maar ik wilde er écht niet aan.

Ik heb dag 2 volgemaakt, de laatste kilometers als ereronde mijn moment gepakt en huilend in de armen van Alwin toegegeven dat het echt niet meer ging. Nee, ik had niet méér pijn dan vorig jaar, maar mijn lijf gaf duidelijk aan dat doorgaan blijvend letsel zou betekenen. Vorige week heeft de arts bij wie ik nu onder behandeling ben, dit bevestigd. Yep, het zit niet goed met de zenuwen in mijn voeten en hier wordt nu serieus werk van gemaakt.

Voor alle wandelaars onderons: als je pijntjes hebt, is dat geen punt. Als je hier met een fysio of pedicure uitkomt en/of binnen een paar weken van herstelt, komt het goed. Als je na een jaar nóg niet hersteld bent, ga dan in godsnaam naar de huisarts! Bij voorkeur eerder, maar ik heb het dus een jaar weten te rekken…

Wandelen als thema

Ja, en dan niet om mooie routes te delen ofzo, of de fijnste sokken, maar meer op mentaal vlak. Ik heb namelijk sinds mijn spontane ingeving om óóit in Nijmegen over de Via Gladiola te gaan, ervaren wat wandelen met een mens kan doen. Ik deel graag met jullie mijn ervaring gekoppeld aan mijn werk. Dus geen 5 tips, maar 5 inzichten.

Inzicht 1 – het is goed voor je brein. Een no-brainer, maar als je wandelt maak je endorfinen vrij wat je zelfs een euforisch gevoel kan geven. Vraag me niet hoe lang je dan moet wandelen of hoe vaak. In mijn 4Daagse voorbereiding kreeg ik dit na 8 uur nóg niet voor elkaar, dus laten we het erop houden dat het heel persoonlijk is en test zelf wat voor jou werkt. Lastig -I know- maar zie het als een uitdaging. Net als het zoeken naar wat bij jou past qua baan.

Inzicht 2 – het is goed voor je lijf. Ook een no-brainer, maar op de website van wandel.nl vatten ze het samen als in goed voor de botten, je conditie en je spieren. Dit heb ik zelf ervaren, dus dan moet het wel kloppen. Toch!?

Inzicht 3 – je komt als een ander mens weer thuis. Deze vind je niet op een website, maar krijg je van mij. Experts zeggen dat het goed is voor je humeur, je wordt creatiever en het ontspant. Tijdens het wandelen laat ik mijn gedachten graag de vrije loop en kom ik altijd vól ideeën weer thuis.

Note to self: volgende keer wat extra tijd na de wandeling inplannen om deze ook op te schrijven.

Inzicht 4 – met studenten merk ik dat we mooiere gesprekken hebben als we naast elkaar lopen, dan dat we tegenover elkaar zitten. Je hoeft elkaar niet aan te kijken en hebt toch meer verbinding en focus. Tel hier gerust inzicht 1, 2 en 3 bij op.

Inzicht 5 – wat willen je lijf en leden je vertellen als je letterlijk niet vooruit komt? Als je voeten en benen geen stap willen zetten? Deze is tricky, maar voor mij eigenlijk wel het belangrijkste inzicht van mijn 4Daagse avontuur 2023. Fysiek kun je naar een arts, maar mentaal… pfff… Waar die pijn zit, daar ben ik mee bezig. Dit is er voor mij eentje in de categorie ‘to be continued in 2024’.

Als ik deze bij mijn studenten merk, heeft het vaak te maken met de sprong van het lerende leven naar het werkende leven. Het is ook niet niks. 4/5 van je leven tot dan toe heb je wel in één of ander onderwijssysteem gezeten. Je gaat van toets naar toets samen met iedereen die dezelfde leeftijd en/of opleidingsniveau heeft.

Dan ineens krijg je je diploma en is het gedaan met de pret. Je ‘moet’ een baan, vaak ‘moet’ je ook verhuizen, krijg je misschien wel een hypotheek die betaald ‘moet’ worden. Oh nee, want eerst ‘moet’ die studieschuld afbetaald worden en de baan die je nu kiest ‘moet’ je tot je pensioen volhouden. Toch!?

Ik snap dat al die moetjes in je hoofd verlammend werken. Heb ik ook gehad toen ik mijn diploma kreeg. Nu weet ik dat het anders kan en met dank aan mijn eigen wandelavonturen, weet ik hoe ik mijn studenten weer in beweging krijg. Wat bij mij dan áltijd extra endorfinen vrijmaakt, is een berichtje als iemand helemaal happy vertelt dattie die leuke eerste baan heeft gevonden en op z’n plek zit!

Nu ik zelf nog en dan komt het allemaal goed!

Bron: www.wandel.nl – ook voor meer wandeltips!