Als je hoofd overuren maakt…

…met tips om het vrij af te geven.

Ken je dat, dat je iets aan het doen bent, bij voorkeur met weinig prikkels om je heen, dat je hoofd zich met vanalles en nog wat gaat bemoeien, er allerlei gedachten, twijfels en piekermomenten oppoppen en dat deze dusdanig de overhand krijgen dat je op een gegeven moment denkt: waar was ik ook alweer mee bezig!?

Steven Spielberg zou er jaloers op zijn

Echt wel! Als die wist welke scenario’s er zich allemaal in mijn hoofd afspelen, zou hij in gedachte al een kast aan het bouwen zijn waar alle Oscars in kunnen. Het ene scenario is namelijk nog fantastischer dan het andere! Oké, het woord ‘fantatischer’ zegt ook wel wat: het is namelijk allemaal door mezelf in mijn eigen hoofd verzonnen. En er is in het echt geen klap van waar.

Voor Steven geen punt, voor mij wel.

Zeker nu ik veel in mijn eentje thuiswerk, ben ik namelijk in staat om mezelf he-le-maal gek te maken in mijn hoofd.

Een kleine bloemlezing. Het begint zo:

• Ik moet die en die nog contacten. Ja leuk, ga ik doen. Wat als mijn e-mails niet aan komen? Dan maar via LinkedIn. Hmmm, maar wat als die er niet op zit te wachten? Wat dan? Dan ga ik af als een gieter. Toch!? Wanneer heb ik eigenlijk voor het laatst contact gehad?
• Nou ja, dan ga ik Instagram maar doorlopen op interessante mensen die ik kan volgen. Lekker veilig. Ojee…. die heeft écht een gave pagina. Leuk die quotes zo. Oh nee, dat heb ik allemaal niet. Ik heb nog niet eens zoveel berichten. Nu is mijn pagina toch een stuk minder.
• En ik heb ook minder volgers -zucht-. Zie je wel, niemand zit op me te wachten.
• Nou dan moet ik over mezelf gaan vertellen. Maar wat dan!? Dat ik gezellig met mezelf hele dagen op zolder zit, met de kachel naast me achter mijn laptop en dat de enige beweging in de ruimte een verdwaalde vlieg is? Is toch té saai om te melden!? Dat ga ik echt niet doen. …Duhhhh…
• Heb ik het dan wel handig aangepakt? Oké, ik heb een heel traject doorlopen, onderzoek gedaan, ik ken mijn doelgroep als mijn broekzak, maar toch hè…
• Iemand zei laatst dat hij nog wel tips had voor mijn website. Is die niet goed dan ofzo!?

En zo kan ik nog wel even doorgaan en voordat ik het in de gaten heb, sta ik in gedachten al huilend bij de Kamer van Koophandel op zoek naar hoe ik me kan uitschrijven -want het wordt toch niks-, heb ik mijn website en mijn hele bedrijf gedelete, waarna ik eenzaam zwervend en dolend door de bossen aan het einde van onze straat mijn ondergang tegemoet ga….

Zoiets dus.

‘Ja maar’

Het frappante is, en dat schijnt menselijk te zijn, dat dit soort vanzelf oppoppende gedachten altijd negatief zijn. Ik heb nog nooit gehad dat ik mezelf spontaan in een Porsche aan zag komen rijden, omdat de zaken boven verwachting goed gaan -in mijn gedachten dan-. Als ik dít wil denken, moet ik er echt voor gaan zitten. Bizar toch!?

Ik krijg van mijn man steevast te horen als ‘Juffrouw Mier’ -mijn bijnaam in dit soort situaties- weer de kop op steekt (lees: als ik hardop begin te piepen over wat er allemaal mis zou kunnen gaan): “je zit weer teveel in je hoofd hè, Juffrouw Mier! Heb je er invloed op wat een ander denkt of wil? Nee. Je bent zelfstandig ondernemer geworden om je eigen keuzes te kunnen maken. En dat doe je zoals het bij jou past. Kom dus maar snel uit je hoofd en aan de slag.”

Jaha… weet ik wel… maar toch… en dan komt er weer een riedeltje ter verdediging van mijn eigen negatieve gedachten. Die áls ik ze toelaat nog een keer verlammend werken ook! De f*ckers!

Geef je hoofd vrij af – tips

Vanuit mijn coachingsachtergrond en door zelf coaching te krijgen, weet ik dat je deze gedachten eigenlijk geen kans moet laten krijgen en dat jij sterker bent dan ‘die f*ckers’. Ik, met mijn eigen bedrijf en mijn doelgroep, bij het zoeken naar een baan.

Ik heb namelijk regelmatig dramaqueens en -kings op de sofa, op wie níémand zit te wachten, die tóch nooit worden uitgenodigd voor een gesprek, die véél te weinig werkervaring hebben en de verkeerde studie hebben gekozen, dus nog maar een tweede master gaan doen, want dan weten ze het wel, maar die kost weer veel geld en dan ga je richting de 30 als je klaar bent en dan ben je sowieso afgeschreven -zucht-. “Dus zullen we maar meteen je pensioen aanvragen?” is dan meestal mijn reactie waarop een steunend en zuchtend “ja, doe maar” komt*.

Voordat ik dan met de betreffende queen of king écht een pensioenfonds ga zoeken, helpen deze tips tot de pensioengerechtigde leeftijd eigenlijk ook wel en ze zijn een stuk minder ingrijpend.

1. Leer jezelf “STOP” te zeggen als je merkt dat je gedachten op hol slaan. Het geeft je een reflectiemoment om het negatieve echt letterlijk te stoppen.
2. Bedenk met iemand een naam die ingezet kan worden als je begint te piepen. Bij mij is dat ‘Juffrouw Mier’. Wat werkt voor jou? Je zult zien dat bij het horen van die naam, je vanzelf moet lachen en da’s alles behalve negatief. Eén van mijn studenten vertelde dat haar vriend altijd ‘Let it go’ uit Frozen begint te zingen als zij weer los gaat. Kan ook natuurlijk.
3. Als je het niet kunt overzien, neem een stap terug. Studenten die denken dat eigenlijk meteen na afstuderen de hoop is opgegeven, laat ik altijd uitrekenen hoeveel tijd er tot hun échte pensioenleeftijd is en hoeveel dagen(!) ze dus hebben om bij te sturen. Dat zijn er best veel…
4. Visualiseer dat je letterlijk vanuit je hoofd naar je hart zakt. Dit is voor de gevorderden onder ons, maar meditatie kan je hierbij helpen.
5. Zoek afleiding! Als ik merk dat mijn hoofd weer overuren maakt, ga ik wandelen. Ik heb een vast rondje in die bossen aan het einde van onze straat dat precies lang genoeg is om de lucht te klaren.

Bonustip: als jij weer teveel in je hoofd zit met negatieve gedachten, check wat jij dan zelf kunt verzinnen om hier uit te komen. Dit werkt voor jou namelijk áltijd! Heb je immers zelf bedacht, haha. En wil je deze tip met me delen: heel graag!!

Tot de tijd dat de mens automatisch meer in het positieve blijft hangen dan het negatieve, moeten we het ermee doen. Ik blijf dapper doorgaan met af en toe een piepmomentje. Zoek jij iemand om tegen aan te piepen of die met je naar je pensioenmogelijkheden kijkt om vervolgens samen te concluderen dat je eerst nog een leuke baan gaat doen: check www.reulencc.nl en ik reageer ook op Juffouw Mier.

Maak er een mooie dag van!

*Ik zei toch dat ik mijn doelgroep als mijn broekzak ken 😉